ECUADOR:

Ecuador is een Zuid-Amerikaanse democratische republiek, en grenst aan Colombia in het noorden, aan Peru in het oosten en het zuiden, en in het westen aan de Pacifische Zee. Ook de Galapagoseilanden in de Pacifische Zee, gelegen op ongeveer 965 kilometer ter westen van het vasteland, maken onderdeel uit van land. Ecuador is het Spaanse woord voor evenaar. Ecuador ligt op de evenaar en heeft een oppervlakte van 256.370 vierkante kilometer. De hoofdstad van het land is Quito, maar de grootste stad is Guayaquil.

☻Hoofdstad: - Quito ☻Oppervlakte: - Totaal: 256,370 km² (72e ter wereld) - Water (%): 8.8 ☻Onafhankelijkheid: - van Spanje: 24 mei 1822 - van ‘Gran Colombia’: 13 mei 1830

☻Offici?le taal: - Spaans ☻Aantal inwoners: - In juli 2005 na volkstelling: 13,228,000 (67e) - Bevolkingsdichtheid: 47/km² (147e)

Het land Ecuador bestaat uit drie gebieden op het vasteland, en een eilandgebied. De gebieden die deel uitmaken van dit prachtige land zijn de kust, de bergen, het oostelijk deel van het land en de Galapagoseilanden. De kust van Ecuador is volgebouwd met bananen-, cacao- en koffieplantages, en Guayaquil is de grootste stad in deze regio. Ook het Andesgebergte ligt hier, en tevens prachtige stranden langs de Pacifische kust. In de hoger gelegen gebieden zijn vulkanen te vinden, bergen, en veel vlak land. Quito, de hoofdstad van Ecuador, ligt in deze hooggelegen bergachtige vallei in de regio van de ‘Sierra’, en ook enkele van de hoogste actieve vulkanen ter wereld. Het tropische gedeelte van Ecuador bevindt zich in de jungle oftewel het oostelijk deel van het land (de ‘Oriente’). Hier zijn prachtige regenwouden en rivieren te vinden, en er wonen veel van de indianenstammen die nog in Ecuador leven. De Galapagoseilanden, die ongeveer 1000 kilometer uit de kust liggen, werden gebruikt ter expansie van de evolutietheorie van Charles Darwin en zijn wet van de natuurlijke selectie. Het inwoneraantal van Ecuador bedraagt grof gezegd 13.700,000, op een totale oppervlakte van ruim 450.000 km2. Ecuador ligt in het noordwesten van Zuid-Amerika en grenst aan Peru en Colombia.

Hoofddoel van het onderwijssysteem in Ecuador is de bestrijding van het analfabetisme. Door de jaren heen is het onderwijssysteem in Ecuador verbeterd, waardoor ook sociale achterstandsgroepen, etnische minderheden en vrouwen de kans hebben gekregen deel te nemen aan het onderwijssysteem. Net als in andere Zuid-Amerikaanse landen vormen echter het gebrek aan financi?le middelen en de snelle groei van de bevolking een belemmering voor de totstandkoming van een echt sterk systeem. De leerplicht werd een feit in 1945, toen alle kinderen tussen de 6 en de 12 jaar verplicht werden naar school te gaan. Gedurende deze zes jaar krijgen kinderen gratis onderwijs. In gebieden op het platteland gaan de meeste kinderen helaas van school voordat ze 15 jaar oud zijn, om thuis te blijven en meer volwassen verantwoordelijkheden op zich te nemen in de vorm van werk en het zorgen voor de familie. Het volgen van middelbaar onderwijs is echter nog moeilijker, aangezien de openbare onderwijsinstellingen overbevolkt zijn, en de privé-instituten vaak het spreken van vreemde talen verplicht stellen. Quito heeft één belangrijke universiteit (hoewel er meerdere universiteiten in de stad te vinden zijn), de ‘Pontífica Universidad Católica’, die de nadruk legt op onderzoeksprogramma’s in de letteren, plantkunde, archeologie, taalkunde en antropologie.

De instellingen die verantwoordelijk zijn voor de openbare en particuliere gezondheidszorg in Ecuador zijn het Ministerie van Volksgezondheid en het ‘Ecuatoriaans Instituut voor Sociale Zekerheid’ (IESS). 80% van de bevolking is verzekerd bij het Ministerie van Volksgezondheid, en 10% is gedekt door het IESS. Ecuador kent een vierlagensysteem dat ontworpen is en bestuurd wordt door het Ministerie van Volksgezondheid. Er werd hulpverlenend medisch personeel geplaatst in de gebieden op het platteland met minder dan 1.500 inwoners, terwijl er professionele artsen naar de grotere leefgemeenschappen werden gestuurd. De gezondheidszorg in Ecuador heeft te lijden gehad onder het gebrek aan opleiding van de medische hulpverleners, en het gebrek aan beschikbare artsen. Niettemin is door de jaren heen het systeem van gezondheidszorg verbeterd, en de statistieken laten een daling zien voor wat betreft kinder- en zuigelingensterfte. Een probleem dat echter nog steeds duidelijk aanwezig is in Ecuador is het gebrek aan zorg voor en begeleiding van zwangere vrouwen, met name in de stedelijke gebieden. In de jaren ’80 van de vorige eeuw werd 40% van de vrouwen niet begeleid tijdens de zwangerschap. Dankzij vooruitgang op medisch gebied en door samenwerking tussen een nationale onderzoekscommissie op het gebied van gezondheidszorg, en de Nationale Gezondheidsraad, zijn veel verschillende instituten er echter in geslaagd het opleidingsniveau, het bestuur en de regelgeving te verbeteren. Dit heeft bijgedragen aan verbetering van zowel het aantal medewerkers in de gezondheidszorg in het hele land, als het niveau waarop zij werken.

De regering van Ecuador is een van de meest instabiele regeringen in heel Zuid-Amerika geweest. Gedurende de eerste 159 jaar die volgden op de onafhankelijkheid van het land, heeft Ecuador 86 regeringen en 17 grondwetten gekend. Slechts twintig van deze regeringen kwamen voort uit democratische verkiezingen, en vele waren het gevolg van fraude. Voormalig president José María Velasco Ibarra, heeft maar één van zijn vijf termijnen als president volledig uitgezeten. Hij stelde dat Ecuador ‘een zeer moeilijk te besturen land’ is. In Ecuador is de President zowel staatshoofd als regeringsleider. De grondwet bepaalt dat iedere president een termijn van vier opeenvolgende jaren dient uit te zitten, samen met de vice-president en het Congres. Presidenten kunnen echter worden herkozen na een onderbreking van één termijn, terwijl wetgevers direct kunnen worden herkozen. Alle Ecuatorianen tussen de 18 en de 65 jaar die kunnen lezen en schrijven zijn volgens de wet verplicht om te stemmen.

In de late jaren ’90 van de vorige eeuw begon de indiaanse bevolking een meer actieve rol te spelen bij de verkiezingen, en deze groep is nu een belangrijk deelnemer in de Ecuatoriaanse regering. Nina Pacari, een vertegenwoordiger van de Indiaanse bevolking en leider van de politieke beweging Pachakutek, won de verkiezingen in 1998 als tweede vice-president van het Congres.

In de eerste periode van de 21e eeuw, heeft Ecuador maar liefst 6 verschillende presidenten gekend in 7 jaar tijd. In november 2006 won Rafael Correa, een linkse econoom, de verkiezingen ten koste van Alvaro Noboa, die aftrad. Correa trad aan als president in januari 2007. Sinds hij het ambt bekleedt, heeft Correa koers gezet naar een verbetering van de economie van het land, en heeft hij de grondwet herschreven. Critici zeggen echter dat hij probeert meer macht naar zich toe te trekken, hetgeen een probleem voor het land zou kunnen gaan vormen. Veel Ecuatorianen hebben echter het idee dat hij sinds hij aan de macht is veel heeft gedaan om de stabiliteit van de regering in het land te verbeteren.