COLOMBIA:

Van alle landen in Zuid-Amerika ligt de Republiek Colombia het meest noord-westelijk. Colombia grenst aan de oostzijde aan Venezuela en Brazili?; in het zuiden aan Ecuador en Peru, aan de noordkant komt het land via de Caribische Zee uit op de Atlantische Oceaan, en aan de westkant liggen Panama en de Pacifische Zee.
Colombia is tevens het enige land in Zuid-Amerika dat zowel aan de Atlantische Oceaan als aan de Pacifische Zee grenst. Colombia en een groot en geografisch divers land. Het is het op drie na grootste land in Zuid-Amerika (na Brazili?, Argentini? en Peru), met een oppervlakte die ruim twee keer zo groot is als Frankrijk; het vasteland bestaat uit een gebied van grote fysieke contrasten, vari?rend van de torenhoge besneeuwde bergtoppen van de Andes en de hete, vochtige vlakten van het gebied rond de Amazonerivier. Colombia is niet alleen groot qua oppervlakte, het heeft ook een hoog inwoneraantal, hoger dan ieder ander Zuid-Amerikaans land, op Brazili? na. De bevolking is niet erg gelijkmatig verdeeld over het land. De meeste mensen wonen in het bergachtige westelijk deel van het land, een gedeelte dat ongeveer een derde van het landoppervlak beslaat, en het deel waar Bogota, de hoofdstad, en de meeste van de andere grote steden in Colombia gelegen zijn.

☻Hoofdstad: - Bogotá ☻Oppervlakte: - Totaal: 1.141,748 km² (26e ter wereld) - Water (in %: ) 8.8 ☻Onafhankelijkheid: van Spanje - Verklaard op: 20 juli 1810 - Officieel erkend op: 7 augustus 1819

☻Offici?le taal: - Spaans ☻Aantal inwoners: - Na volkstelling in juli 2005: 45.600,000 (28e) - Na volkstelling in 2005: 42,090,502 - Bevolkingsdichtheid: 40/km² (16e)

Het land Colombia heeft zich in de loop der tijd verdeeld in vier verschillende regio’s: het Andesgebergte, de Caribische kuststreek, de Pacifische kuststreek en het Oostelijke gedeelte. Het Andesgebergte ligt tegen de grens van Ecuador aan en het gebergte is onderverdeeld in drie gemarkeerde bergketens of ‘cordilleras’ die in het noorden doorlopen tot aan de Caribische Zee. De hoogte van deze bergen reikt tot meer dan 5.700 meter en ze zijn permanent bedekt met sneeuw. De ‘Cordillera Occidental’ verschilt in het westen, het centrum en in het oosten op veel punten, en het is deze bergketen die dit land zo mooi maakt. Verder zuidelijk, in het gebied dat grenst aan de Caribische Zee, ligt een prachtige streek die de vorm van een driehoek heeft. Hier liggen kleine steden, rustige beekjes en ondiepe meren, waardoor het gebied geschikt is voor de katoenteelt, en er veel boerderijen te vinden zijn waar landbouw en veeteelt beoefend worden. In het gebied aan de Pacifische Zee wonen relatief weinig mensen, daar het voornamelijk bestaat uit regenwoud en moerassen. In het oosten van Colombia bestaat ruim 3/5 deel van het land uit dunbevolkt gebied met weinig begroeiing.

Colombia ligt in het noordwestelijk deel van Zuid-Amerika en grenst in het oosten aan Venezuela en Brazili?, in het zuiden aan Ecuador en Peru, in het noorden aan de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee, aan Panama in het noordwesten en aan de Pacifische Zee in het westen. Andere maritime grenzen worden gedeeld met landen in het Caribisch gebied als Jamaica, Ha?ti, de Dominicaanse Republiek, Honduras, Nicaragua en Costa Rica. De hoofdstad van Colombia is Bogotá, een stad met meer dan 7.000.000 inwoners.

Het onderwijsssysteem in Colombia heeft zich ontwikkeld tot wat het nu is na jaren van invloed van de Katholieke Kerk en controle van de kant van de regering. In de 19e eeuw was het schoolsysteem gedurende lange tijd onderverdeeld in een lager en een hoger onderwijssysteem, afhankelijk van de sociale klasse waaruit een kind afkomstig was. Alleen de elite had toegang tot universitair onderwijs, en diegenen die een school voor voorbereidend wetenschappelijk onderwijs hadden bezocht in plaats van een instelling voor beroepsonderwijs. Pas na de Tweede Wereldoorlog begon er in dit systeem verandering te komen.

Vanaf 1960 begon het onderwijssysteem zich uit te breiden. Halverwege de jaren ’80 was het aantal kinderen dat stond ingeschreven bij een lagere school verdubbeld. Het aantal inschrijvingen voor middelbare scholen had zich verzesvoudigd, en het aantal studenten dat aan een universiteit studeerde was vijftien keer zo groot geworden. De verbetering van het onderwijssysteem is met name te danken aan overheidsbijdragen. De nationale wetgeving droeg bij aan een toename van de bewustwording van de noodzaak van verdergaande financi?le steun aan het onderwijs, en er werd financi?le verantwoordelijkheid genomen voor lagere en middelbare scholen. Hoewel er veel verbetering waren te zien, bestond er nog steeds discriminatie tussen de sociale klassen. Ondanks dit alles is het percentage analfabeter in het land enorm gedaald, van naar schatting 90% aan het eind van de 19e eeuw, tot naar schatting 8.2% in het jaar 2000. Net zoals in andere Latijns-Amerikaanse landen, is het aantal kinderen dat vroegtijdig de lagere school verlaat echter hoger dan gewenst. In buitenstedelijke gebieden in het land wonen de kinderen ver van de scholen, waardoor ze vaak eerder van school gaan. Een van de oorzaken van het nog steeds bestaande klasseonderscheid in het onderwijssysteem, is het feit dat de middelbare scholen voornamelijk in de stedelijke gebieden liggen. De regering probeert dit probleem op te lossen door middel van programma´s ter verbetering van het middelbaar onderwijs.

Het hoger onderwijs in Colombia is in het hele land in ontwikkeling. De Nationale Universiteit, gelegen in Bogota en opgericht in 1572, is momenteel een van de oudste universiteiten op het Westelijk halfrond. Hoewel er op steeds grotere schaal hoger onderwijs wordt gevolgd, vormt het gebrek aan faculteiten tot op de dag van vandaag een probleem. Daarnaast zijn de meeste docenten aan de faculteiten niet goed opgeleid of beschikken niet over de nodige diploma´s. Hoewel zowel de particuliere als de openbare instellingen voor hoger onderwijs een gunstige ontwikkeling doormaken, is de algemene conclusie dat er aan de kwaliteit van het onderwijs nog steeds veel verbeterd dient te worden.

Hoewel het niveau van de gezondheidszorg in Colombia sinds de jaren ’50 van de twintigste eeuw aanzienlijk verbeterd is, wordt het land nog steeds geteisterd door een groot aantal medische problemen. Malaria vormt nog steeds een probleem, in het bijzonder in de lager gelegen gedeelten van het land, en veel Colombianen hebben darmparasieten. De overheid heeft door de jaren heen hard gewerkt aan de verbetering en de kwaliteit en de beschikbaarheid van de gezondheidszorg voor diegenen die geen toegang hebben tot medische zorg, of die het zich niet kunnen veroorloven. In de vroege jaren ’90 van de vorige eeuw, is Colombia afgestapt van het oude systeem van gezondheidszorg, dat gebaseerd was op een systeem van betaling van een vast bedrag per persoon per jaar. Hierdoor ontstond concurrentie tussen de verschillende instellingen voor gezondheidszorg. Het oude systeem onthield meer dan 5 miljoen mensen uit de armste bevolkingsgroepen in het hele land van gezondheidszorg. Danzij het nieuw ontwikkelde systeem, ontvangen meer mensen de gezondheidszorg die ze nodig hebben.

Helaas zijn veel kinderen in Colombia nog steeds het slachtoffer van ondervoeding, met name op het platteland en in andere gebieden buiten de steden. Hoewel de statistieken en aanzienlijke verbetering laten zien vanaf het jaar 2000, was toen naar schatting 15% van de kinderen onder de vijf jaar ondervoed. Slechts 91 procent van de bevolking had toegang tot schoon drinkwater, en 85 procent beschikte over adequate sanitaire voorzieningen. Samenvattend is de gezondheidssituatie in Colombia in vergelijking tot andere landen helaas zeer gebrekkig.

Colombia is een land dat berucht is vanwege de drugsindustrie, de ontvoeringen, en het hoge aantal moorden. Alhoewel de regering van Colombia niet de directe veroorzaker is van de chaos, worden de bestuurders zonder twijfel be?nvloed door de bevolking en de negatieve gebeurtenissen in het land. In de jaren ’90 van de vorige eeuw groeide Colombia uit tot grootste producent ter wereld van coca?ne en van cocabladeren afgeleide producten, en eveneens tot het land met het hoogste percentage moorden. Hoewel dit gedurende de laatste jaren minder is geworden, doet de regering nog steeds pogingen om het terrorisme en de drugsproblemen in het land verder onder controle te krijgen.

In 2006 heeft de regering van Colombia meer dan 180.000 hectare cocaplages vernietigd, in 2007 nogmaals 125.000 hectare, en het is de bedoeling dat de resterende 50.000 hectare in 2008 verdwijnen. Er bestaat hoop dat onder het beleid van de huidige regering de criminaliteit in het land zal verminderen.

Gedurende de 19e en de 20e eeuw hebben alle politieke partijen het presidentschap steeds voor ongeveer gelijke periodes bekleed. Colombia is erin geslaagd om de traditie van een burgerregering en algemene vrije verkiezingen te behouden. Hoewel het land steeds werd geleid door democratische regeringen, wordt de geschiedenis van Colombia ook gekenmerkt door gewelddadige conflicten, jaren voordat de huidige gewelddadige situatie ontstond. Twee burgeroorlogen ontstonden uit de hardgrondige rivaliteit tussen de conservatieve en de liberale partijen: de 1000-Daagse Oorlog (1899-1903) eiste naar schatting 100.000 levens en ‘La Violencia’ (Het Geweld) (1946 – 1957) kostte aan zo’n 300.000 mensen het leven.

De regering zoals die nu bestaat is de basis voor een representatieve, democratische republiek en is zo gevormd door de Grondwet in 1991. Het systeem is echter vrij ingewikkeld, met drie verkiezingsprocedures waardoor de kandidaten voor een periode van vier jaar gekozen kunnen worden. De laatste verkiezingen, in 2006, brachten Alvaro Uribe opnieuw aan de macht.