BOLIVIA:

De Republiek Bolivia, genoemd naar Simón Bolívar, is een land in het centrum van Zuid-Amerika dat volledig is ingesloten door andere landen. Het grenst in het noorden en oosten aan Brazili?, aan Paraguay en Argentini? in het zuiden, en aan Chili en Peru in het westen.

☻Hoofdstad: - La Paz (regeringszetel) - Sucre (wettige hoofdstad) ☻Oppervlakte: - Totaal: 1,098,581 km² (28e ter wereld) ☻Onafhankelijkheid: - Van Spanje: 6 augustus 1825

☻Gesproken talen: - Spaans, Aymara, Quechua ☻Aantal inwoners: - 2005 volkstelling : 8,857,870 - Bevolkingsdichtheid: 8.4/km² (210e)

Bolivia is gelegen naast de Andes in het centraal westelijk deel van het Zuid-Amerikaanse continent. De oppervlakte van Bolivia is 1.098,581 vierkante kilometer; ongeveer twee keer zo groot als Spanje. Bolivia grenst aan vijf andere Zuid-Amerikaanse landen. Aan Brazili? in het oosten en het noorden, aan Paraguay in het zuid-oosten, en aan Argentini? in het zuiden. Chili ligt aan de zuidwestkant en Peru aan de noordwestzijde. Bolivia is opgebouwd uit verschillende structuren en gebergten. Het Andesgebergte wordt gevormd door drie geografische zones: het Altiplano, de Yungas en de tropische laaglanden of laagvlakten (llanos) in het oostelijk deel oftewel ‘Oriente’. De Andes lopen uiteen in twee grote parallel aan elkaar lopende bergketens. De westelijke keten (Cordillera Occidental) loopt langs de Peruaanse en de Chileense grens, en de oostelijke keten (Cordillera Oriental) loopt van Peru naar Argentini?. Het Titicacameer, het hoogste bevaarbare meer ter wereld, ligt precies tussen Bolivia en Peru in. Bolivia heeft een inwoneraantal van ongeveer 9.100,000 mensen, en de hoofdstad van het land is La Paz. Ondanks het grote aantal kleine leefgemeenschappen, telt het land verschillende andere grote steden zoals Santa Cruz, Cochabamba, Oruro en Sucre.

Door de politieke situatie in Bolivia, in combinatie met de armoede, heeft het onderwijssysteem in Bolivia zich maar langzaam kunnen ontwikkelen. In de vroege jaren van de 20e eeuw kwamen Belgische missionarissen naar Bolivia, die in 30 jaar tijd het basisschoolsysteem hebben opgezet zoals dat vandaag de dag in Bolivia bestaat. Pas in 1956 werd in de wet een begin gemaakt met het leggen van een basis voor een openbaar onderwijssysteem in Bolivia. Het percentage analfabeten in Bolivia is echter nog steeds hoog, en veel kinderen zijn nu nog niet in staat om hun school af te maken. Net zoals in veel andere landen in Zuid-Amerika het geval is, worden kinderen verplicht om thuis te blijven en te helpen met het werk in huis en voor de familie. Hierdoor zijn ze niet in staat om goed onderwijs te volgen, wat bijdraagt aan het toenemende aantal volwassenen dat laagopgeleid en analfabeet is. Kinderen van het platteland gaan gemiddeld 4,2 jaar naar school, terwijl de kinderen in de stedelijke gebieden langer onderwijs volgen, gemiddeld 9,4 jaar. Uit studies is ook gebleken dat er een verschil bestaat tussen mannen en vrouwen voor wat betreft het aantal jaren onderwijs dat men volgt. Vrouwen gaan gemiddeld 1,5 jaar korter naar school dan mannen. Het percentage analfabeten onder vrouwen is 19,6%, terwijl dat onder mannen maar 7,4% is. Het algehele percentage analfabeten in het land, 13 – 14%, is aanzienlijk hoger dan in andere landen in Zuid-Amerika. Dit komt voornamelijk doordat er zo weinig in het onderwijssysteem ge?nvesteerd wordt. Recentelijk is een aantal belangrijke veranderingen doorgevoerd, waardoor onder andere de docenten een betere opleiding krijgen. Door middel van de universiteiten die zich hebben gevestigd in de grotere steden in heel Bolivia, wordt hoger onderwijs in de letteren, de medicijnen en de wetenschap aangemoedigd.

De medische voorzieningen in Bolivia zijn door een gebrek aan artsen en ziekenhuizen, in combinatie met een gebrekkige hygi?ne, erg armoedig. Dit is vooral het geval buiten de stedelijke gebieden en op het platteland. De meest voorkomende ziekten zijn tuberculose, malaria, hepatitis, de ziekte van chagas en accute aandoeningen aan de luchtwegen. Naast epidemi?n die het land teisteren, is ondervoeding een ernstig probleem in Bolivia. In het jaar 2000 was 27% van de kinderen jonger dan vijf jaar ondervoed. In hetzelfde jaar had slechts 79% van de bevolking toegang tot schoon drinkwater, en slechts 66% van de mensen beschikte over adequate sanitaire voorzieningen. In 1999 blijkt uit de statistieken dat de voornaamste oorzaak van de problemen in de gezondheidszorg het gebrek aan goed opgeleide artsen is. Schattingen tonen aan dat er per 1000 inwoners maar 1,3 artsen en 1,7 ziekenhuisbedden zijn. In Bolivia zijn meer dan 3.000 publieke en particuliere instellingen voor gezondheidszorg. Sinds het ‘World Health Initiative Program’ in 1991 is de medische situatie in Bolivia verbeterd, en de Boliviaanse regering spant zich meer in om het algehele systeem van gezondheidszorg in het land te verbeteren.

De Boliviaanse grondwet, aangenomen in 1967 en herzien in 1994, verleent aan de regering een evenwichtig systeem van uitvoerende, wetgevende en gerechtelijke macht. Het Nationaal Congres wordt echter overschaduwd door een traditioneel sterke uitvoerende macht. Helaas heeft er veel corruptie plaatsgevonden in het Hooggerechtshof en in de lagere gerechten, in combinatie met een niet-effici?nte werking van de balans tussen uitvoerende, wetgevende en rechtelijke macht. Met grondwetswijzigingen in 1994 is een aantal van de problemen opgelost, en door middel van andere wetten heeft de regering een begin gemaakt met het doorvoeren van verregaande hervormingen in het rechtssysteem en de juridische procedures, maar de verhouding tussen de verschillende machten is nog steeds niet geheel in balans.

In meer recente jaren heeft de politieke status van Bolivia fraude, uitbuiting en bedrog gekend. Nadat President Hugo Banzer aftrad in 2001 wegens ziekte, nam vice-president Jorge Quiroga zijn taak over. Tijdens de verkiezingen van 2002, was een van de kandidaten voor het presidentschap Evo Morales van de ‘Beweging voor het Socialisme’ (MAS), samen met Sanchez de Lozada. De Verenigde Staten dreigden de financi?le hulp stop te zetten als de kiezers op Morales zouden stemmen. Sanchez won van Morales met echter maar een paar punten verschil, maar velen beweerden dat er verkiezingsfraude in het spel was. In 2003 werden er in het land voor het eerst veelvuldig stakingen en wegblokkades gehouden als gevolg van een conflict over de Boliviaanse gasreserves. Sanchez de Lozada liet weten dat hij zou aftreden vanwege de druk van de protesterende bevolking, en vertrok naar de Verenigde Staten. Het presidentschap ging volgens de grondwet over naar Carlos Mesa, maar doordat hij niet in staat was hoofd te bieden aan het groeiende aantal conflicten in Bolivia, trad hij eveneens af. In 2005 trad Eduardo Rodriguez Veltzé, de President van het Hooggerechtshof, aan als president. Een volledige herziening van de grondwet leidde in december 2005 tot een volledige vernieuwing van het Parlement en van het kiesstelsel.

Door het strafbaar worden van de cocateelt, economische hervormingen en een toename van de macht van de indiaanse bevolking dankzij de MAS, won Evo Morales de presidentsverkiezingen in 2005. Onder Morales is het minimum loon verhoogd, en hij heeft zijn belofte om de natuurlijke gasbronnen in Bolivia te nationaliseren, waargemaakt.